Dyskusyjny Klub Filmowy KLAPS działający w Wojewódzkim Domu Kultury w Rzeszowie zaprasza miłośników dobrego filmu do udziału w marcowych projekcjach filmowych.

W programie:

05.03.2018 r. - JESZCZE NIE KONIEC, reż. Xavier Legrand
12.03.2018 r. - POMIĘDZY SŁOWAMI, reż. Urszula Antoniak
19.03.2018 r. - POSZUKIWANY, POSZUKIWANA, reż. Stanisław Bareja
26.03.2018 r. - WIEŻA. JASNY DZIEŃ, reż. Jagoda Szelc

Wszystkie pokazy zaplanowano o godz. 19:00 w WDK, ul. S. Okrzei 7.

Karnety miesięczne na cztery filmy będą dostępne w cenie 25 zł a wejściówki pojedyncze na każdy film w cenie 10 zł.
 
dystrybutorzy i prasa o filmach:


JESZCZE NIE KONIEC, reż. Xavier Legrand
Producent: Francja 2017
Gatunek: dramat
Czas trwania: 93 min.
 
Miriam i Antoine Besson są po rozwodzie. Miriam chciałaby uzyskać wyłączną opiekę nad synem Julienem, aby ochronić go przed ojcem, który - jak twierdzi - jest brutalny. Z kolei Antoine przedstawia siebie jako lekceważonego rodzica. Przydzielony do sprawy sędzia zarządza wspólną opiekę nad dzieckiem. Julien staje się zakładnikiem narastającego konfliktu pomiędzy rodzicami. Przyparty do muru stara się zapobiec najgorszemu.
 
reżyser o filmie:
To film zbudowany na strachu. Ów strach budzi człowiek gotowy zrobić wszystko, by odzyskać kobietę, która z kolei chce od niego odejść i uciec przed jego agresywnym zachowaniem. Postać Antoine’a jest źródłem ciągłego zagrożenia dla wszystkich wokół niego. (…) Kobiety, które doświadczyły przemocy domowej, jak bohaterka grana przez Léę Drucker, żyją w ciągłym stanie podwyższonego pogotowia. Doskonale wiedzą, że zagrożenie może pojawić się wszędzie i w dowolnym momencie - a wtedy nikt nie jest bezpieczny”. Tysiące ludzi przeżywa tę sytuację każdego dnia. Z tych pozornie zwyczajnych wydarzeń mój film wydobywa głęboko zakorzenioną przemoc, okropnie niemy strach, nieznośnie ciche zagrożenie.
Xavier Legrand
 
prasa o filmie:
 
Reżyser poparł swój film doskonałym rozeznaniem w temacie i w każdym ujęciu czuć autentyczność. Oszczędna i surowa forma oraz brak muzyki przybliżają produkcję do rzeczywistości.
Radek Folta - Film jak sen
Wielkie, małe kino, które porusza do głębi.
Barbara Hollender - Rzeczpospolita
Xavier Legrand odkryciem sezonu. Jego film wbija w fotel. Widzów zostawia w ciszy.
Krzysztof Kwiatkowski - Gazeta Wyborcza
„Jeszcze nie koniec” okazuje się filmem przewrotnym, a jednocześnie dojrzałym
i pozbawionym zbędnego efekciarstwa.
Piotr Czerkawski - Filmweb
Legrand działa w tradycji surowego kina społecznego spod znaku takich autorów
jak Maurice Pialat czy bracia Dardenne, redukując sentymentalizm na rzecz bezpośredniego, obserwacyjnego filmowania.
Peter Debruge, Variety
Wstrząsający „Jeszcze nie koniec” obrazuje duszący terror przemocy domowej
w sposób, w jaki udało się to dotąd tylko paru filmom.
Jessica Kiang, The Playlist
 
nagrody:
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji, Srebrny Lew dla najlepszego reżysera, nagroda Luigi De Laurentiis za najlepszy debiut
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Zurychu, nagroda specjalna
za najlepszy film międzynarodowy
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastian, nagroda publiczności za najlepszy film europejski
 
* * *
 
POMIĘDZY SŁOWAMI, reż. Urszula Antoniak
Producent: Holandia, Niemcy, Polska 2017
Gatunek: dramat
Czas trwania: 81 min.
 
Czwarty, najbardziej osobisty film Urszuli Antoniak, która od 25 lat mieszka w Holandii, dotyka jednego z najbardziej palących problemów współczesności, zgłębiając jego humanistyczny aspekt, bez ideologii, bez politycznych deklaracji i bez stereotypów. Reżyserka nie pochyla się nad losem imigrantów, tylko pokazuje człowieka, który wyjechał, bo chciał i mógł.
 
28-letni Michael (dwujęzyczny Jakub Gierszał) tak naprawdę ma na imię Michał, ale trudno się tego domyślić. Na pierwszy rzut oka chłopak wygląda jak rasowy Niemiec. Blond włosy, niebieskie oczy, blada skóra nie wyróżniają go z tłumu. Kiedy staje obok przyjaciela Frantza, z którym razem pracują w kancelarii prawniczej, trudno nawet podejrzewać, że dzielą ich pochodzenie i kraj dorastania. Właściwie to Michael jest tym, któremu się zazdrości. Wystarczy na niego spojrzeć. Zawsze w idealnie skrojonej marynarce, z dokładnie odprasowaną markową koszulą i drogim zegarkiem na ręku wygląda jak model zdjęty z okładki żurnal. Oto człowiek, któremu się udało.
Imigrancka przeszłość Michaela w niczym mu nie przeszkadza. Chłopak doskonale się zasymilował. Biegle włada językiem, pojął też społeczną niemiecką etykietę. Nie ma w nim tęsknoty za krajem ani łączących go z ojczyzną więzi. Poza jedną - 55-letnim ojcem (Andrzej Chyra), który niespodziewanie zjawia się w życiu chłopaka. Spędzają ze sobą weekend, wspólnie przechadzając się po Berlinie i rozmawiając po polsku. Michael ponownie staje się Michałkiem, co zmusi go do zadania sobie pytań o swoją tożsamość i przynależność. Ale to nie wywołane duchy przeszłości są dla Michaela wyzwaniem, tylko zderzenie ze świadomością, że od lat jedynie gra Niemca.
 
prasa o filmie:
Jeden z ciekawszych filmów ostatnich lat,
Interia.pl
Przepięknie zrealizowany,
NaEkranie.pl
Najlepiej obsadzony w historii
Jakub Gierszał, Filmweb.pl
Z wdziękiem opowiada o kryzysie tożsamości, bolesnych relacjach ojca i syna
oraz kryzysie emigracyjnym Europy,
MovieWay
Wyśmienity,
Film.org.pl
Bardzo osobisty film,
wPolityce.pl
Trudno się nie zachwycić,
Pełna Sala
 
nagrody:
2017 - Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni - nagroda za zdjęcia
dla Lennerta Hillege; nagroda za dźwięk dla Mirosława Makowskiego,
Jana Schermana i Macieja Pawłowskiego; Złoty Kangur
2017 - Warszawski Festiwal Filmowy - nagroda jury ekumenicznego
2017 - Kilkenny Subtitle Festival - Angela Award za najlepszą współpracę
operatora i reżysera
 
* * *
 
POSZUKIWANY, POSZUKIWANA, reż. Stanisław Bareja
Producent: Polska 1973
Gatunek: komedia
Czas trwania: 83 min.
 
Film polskiego mistrza komedii Stanisława Barei – reżysera, scenarzysty i aktora.
Ogłoszonego najlepszym reżyserem komediowym stulecia w Polsce.
Najsłynniejsza damsko-męska „przebieranka” w historii polskiej kinematografii.
Wspaniała kreacja Wojciecha Pokory w kobiecej roli. Malarz kradnie swój obraz,
by wywołać zainteresowanie swoją twórczością. Głównym podejrzanym zostaje pracownik muzeum Stanisław. Uciekając przed wymiarem sprawiedliwości zaczyna się ukrywać, podejmując pracę jako gospodyni domowa Marysia, równocześnie na własną rękę prowadząc dochodzenie. To owocuje wieloma kłopotliwymi sytuacjami z przezabawnymi postaciami drugoplanowymi i epizodycznymi – profesor pędzący bimber, wieczny dyrektor, malarz malujący jedynie dłonie.
Sytuacyjna komedia absurdu. Z przymrużeniem oka traktująca ustrój PRL.
 
* * *
 
WIEŻA. JASNY DZIEŃ, reż. Jagoda Szelc
Producent: Polska 2017
Gatunek: Thriller, Psychologiczny
Czas trwania: 106 min.
 
„Wieża. Jasny dzień.” to objawienie Festiwalu Filmowego w Gdyni, to debiut reżyserski Jagody Szelc, tegorocznej laureatki Paszportu „Polityki”.
Film został zakwalifikowany do prestiżowej sekcji Forum 68. Berlinale. Na parę dni przed uroczystością Komunii Świętej - małżeństwo Mulę (Anna Krotoska) i Michała (Rafał Cieluch) z kilkuletnim dzieckiem Niną odwiedza niecodzienny gość: niewidziana przez rodzinę od lat młodsza siostra Muli - Kaja (Małgorzata Szczerbowska), która jest biologiczną matką dziewczynki. Czy Kaja będzie starał się odzyskać dziecko? Rodzinie jej zachowanie wydaje się co raz bardziej dziwne. Wokół także dochodzi do wydarzeń, które trudno wyjaśnić.  Kościelna uroczystość się zbliża, a atmosfera między siostrami gęstnieje. Wkrótce ma się okazać, że istnieje inny ważniejszy powód, dla którego Kaja wróciła.
„Wieża. Jasny dzień” została nagrodzona podczas 42. Festiwalu Filmowego w Gdyni Nagrodą za Debiut Reżyserski, Nagrodą za Najlepszy Scenariusz i Nagrodą Onetu „Odkrycie Festiwalu” dla Jagody Szelc.
Film „Wieża. Jasny dzień.” został wyselekcjonowany i zaprezentowany zagranicznej publiczności w ramach sekcji Forum podczas tegorocznej, 68. edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie.

 

Data wprowadzenia: 2018-02-23