Opis:

Witold, absolwent technikum elektrotechnicznego, pracuje w biurze organizacji wystaw, uprawia alpinizm, interesuje się matematyką. Stara się żyć według pewnego planu, zgodnie z zasadami, które wyniósł z domu; nie przystaje na oszustwa i kompromisy aprobowane przez otoczenie.
Witek jest synem alpinisty, który zginął w Himalajach. Po ukończeniu studium elektrycznego i odbyciu służby wojskowej uzyskuje pracę w przedsiębiorstwie organizującym wystawy za granicą. Wyjeżdża do Indii. Przekonuje się, że jego szef Mariusz i koledzy dopuszczają się różnych machinacji. Bezskutecznie się temu przeciwstawia. Umiera matka Witolda. Dzięki Stefanowi otrząsa się po jej stracie. Razem zaczynają przygotowywać wyprawę alpinistyczną w Himalaje. Podczas kolejnych wyjazdów zagranicznych Witold nie chce brać udziału w kombinacjach finansowych Mariusza, czym naraża się i przełożonym, i kolegom. Szykanowany prosi o urlop bezpłatny i wyjeżdża na wyprawę w Himalaje. Podrzucone mu dolary powodują jednak zatrzymanie go na lotnisku w Warszawie, a to z kolei utratę pracy. Zarabia myjąc okna w wieżowcach i przy remoncie starych domów. Jako wolny słuchacz chodzi na wykłady matematyki, a profesor namawia go do podjęcia regularnych studiów. Któregoś dnia, kiedy obtłukuje starą elewację, małe dziecko biegnące za piłką trafia pod spadające odłamki gruzu ... Klasyk polskiego kina psychologicznego. Witold jest młodym pracownikiem biura wystaw zagranicznych, jest też synem zmarłego alpinisty który zginął w Himalajach. Wyjeżdża do Indii gdzie odkrywa różne ciemne interesy swego szefa i kolegów. Próbuje się temu przeciwstawić, bezskutecznie - wpada w konflikt z przełożonym i pozostałymi pracownikami. Jest szykanowany, wreszcie traci prace. Wcześniej umiera mu matka i zmuszony jest do zarabiania myciem okien w biurach i przy remontach kamienic. Interesuje się matematyką i chodzi jako wolny słuchacz na wykłady. Podczas remontu jednej z kamienic przypadkowo oderwany kawałek gruzu trafia przechodzącą dziewczynkę. Tragiczny wypadek szokuje Witolda.... Film surowy czasem przykry i bolesny w odkrywaniu prawdy o końcu lat 70tych w PRL. Pokazuje stosunki miedzy ludzkie, cynizm i zużycie wartości i jest też ciekawym studium postępującej beznadziei.
Film nagradzany w 1980 roku w Cannes, na festiwalu w Gdyni, w Koszalinie (Młodzi i Film) a 1981 r. „Constans” nagrodzono w Panamie.
Trudny film ale budzi emocje i dyskusje. Warto zobaczyć

Portal resinet.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy i wypowiedzi zamieszczanych przez internautów. Osoby zamieszczające wypowiedzi naruszające prawo lub prawem chronione dobra osób trzecich mogą ponieść z tego tytułu odpowiedzialność karną lub cywilną.